[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu
Śri Caitanya-Caritamrta
KRSNADASA KAVIRAJY GOSVAMIEGO
Dedykuję moim przyjaciołom i
bhaktom, którzy lubią czytać
moje książki i którzy zwrócili się
do mnie z prośbą, bym przełożył tę
wspaniałą
Caitanya-caritamrtę
na język angielski.
A. C. Bhaktivedanta Swami
Przedmowa
Nie ma żadnej różnicy pomiędzy naukami Pana Caitanyi zaprezentowanymi tutaj, a naukami Pana Krsny w
Bhagavad-
gicie.
Nauki Pana Caitanyi są praktyczną demonstracją nauk Pana Krsny. Ostateczna instrukcja Pana Krsny w
Bhagavad-
gicie
jest taka, że każdy powinien podporządkować się Jemu, Panu Krsnie. Krsna obiecuje, że natychmiast zaopiekuje się
taką podporządkowaną duszą. Pan, Najwyższa Osoba Boga, już jest odpowiedzialny za utrzymanie tego stworzenia, co robi
za pośrednictwem Swojej pełnej ekspansji, Ksirodakaśayi Visnu. Nie angażuje się w to bezpośrednio. Jednakże, kiedy Pan
mówi, że opiekuje się Swoim czystym bhaktą, to w rzeczywistości opiekuje się nim bezpośrednio. Czysty bhakta jest duszą
na zawsze podporządkowaną Panu, tak jak dziecko jest podporządkowane rodzicom, albo zwierzę swojemu panu. W tym
procesie podporządkowania należy:
(1) przyjmować rzeczy, które są korzystne dla pełnienia służby oddania,
(2) odrzucać rzeczy, które są niekorzystne,
(3) wierzyć mocno w ochronę Pana,
(4) polegać jedynie na łasce Pana,
(5) nie mieć żadnego interesu, który byłby oddzielny od interesu Pana,
(6) zawsze być łagodnym i pokornym.
Pan wymaga, aby podporządkować się Mu poprzez przestrzeganie tych sześciu wskazówek, ale nieinteligentni, tzw.
światowi uczeni, którzy nie mają poprawnego zrozumienia tych żądań, nakłaniają ogół ludzi do odrzucenia ich. W
zakończeniu Dziewiątego Rozdziału
Bhagavad-gity,
Pan Krsna bezpośrednio mówi: "Zawsze myśl o Mnie, Mnie składaj
pokłony i zostań Moim wielbicielem. Jeśli będziesz całkowicie pogrążony we Mnie, z pewnością przyjdziesz do Mnie."
(Bg. 9.34) Jednakże te wykształcone demony zwodzą masy ludzkie, kierując je raczej do bezosobowej, niezamanifestowanej,
wiecznej i nienarodzonej prawdy, niż do Osoby Boga. Impersonalistyczni filozofowie Mayavadi nie przyjmują tego, że
ostatecznym aspektem Absolutnej Prawdy jest Najwyższa Osoba Boga. Jeśli ktoś chce zrozumieć słońce takim jakim ono
jest, najpierw powinien zbadać blask słoneczny, następnie glob słoneczny, a po wejściu na ten glob spotkać się twarzą w
twarz z bóstwem przewodnim tej planety. Z powodu ubogiego zasobu wiedzy, filozofowie Mayavadi nie mogą wyjść poza
blask Brahmana, który można by porównać do blasku słonecznego.
Upanisady
stwierdzają, że należy najpierw spenetrować
świecący blask Brahmana, zanim będzie można zobaczyć prawdziwą twarz Osoby Boga.
Dlatego Pan Caitanya naucza bezpośredniego kultu Pana Krsny, który pojawił się jako przybrane dziecko króla Vrajy.
Zakłada On również, że miejsce znane jako Vrndavana jest tak dobre jak Pan Krsna, ponieważ nie ma różnicy pomiędzy
imieniem, cechą, formą, rozrywkami, otoczeniem i parafernaliami Pana Krsny, a Samym Panem Krsną. Taka jest absolutna
natura Absolutnej Prawdy.
Pan Caitanya wychwalał także metodę praktykowaną przez
gopi
uważając ją za najwyższy nastrój kultu w najwyższym
stanie doskonałości. Dziewczęta te (
gopi
czyli pasterki) po prostu kochały Krsnę, nie motywowane żadnym pragnieniem
materialnej czy duchowej korzyści. Caitanya również polecał
Śrimad-Bhagavatam,
jako nieskazitelny przekaz
transcendentalnej wiedzy, i wskazywał na to, że najwyższym celem ludzkiego życia jest rozwinięcie czystej miłości do
Krsny, Najwyższej Osoby Boga.
Nauki Pana Caitanyi są identyczne z naukami udzielonymi przez Pana Kapilę, oryginalnego głosiciela
sankhya-yogi,
systemu filozofii
sankhya.
Ten autoryzowany system
yogi
poleca medytację o transcendentalnej formie Pana. Nie ma kwestii
medytowania o czymś próżnym czy bezosobowym. O transcendentalnej formie Pana Visnu można medytować nawet bez
praktykowania skomplikowanych póz siedzących. Taka medytacja jest zwana doskonałym
samadhi.
Doskonałość tego
samadhi
została potwierdzona w końcu Szóstego Rozdziału
Bhagavad-gity,
gdzie Pan Krsna mówi, "Spośród wszystkich
yoginów,
ten, kto zawsze trwa przy Mnie z wielką wiarą, wielbiąc Mnie w transcendentalnej służbie miłości, jest najbardziej
zjednoczony ze Mną w
yodze
i jest najwyższym ze wszystkich." (Bg. 6.47)
Pan Caitanya poinstruował masy ludzkie o
acintya-bhedabhedatattvie
z filozofii
sankhya,
która utrzymuje, że Najwyższy
Pan jest jednocześnie jednym ze Swoim stworzeniem, jak i różnym od niego. Pan Caitanya nauczał tej filozofii poprzez
intonowanie świętego imienia Pana. Nauczał On, że święte imię-Pana jest dźwiękową inkarnacją Pana, i ponieważ Pan jest
absolutną całością, nie ma różnicy pomiędzy Jego świętym imieniem i Jego transcendentalną formą. Zatem, przez
intonowanie świętego imienia Pana można bezpośrednio obcować z Najwyższym Panem poprzez wibrację dźwiękową.
Kiedy ktoś praktykuje tę wibrację dźwiękową, przechodzi on przez trzy stany rozwoju: etap, na którym popełnia się obrazy,
etap oczyszczania, i etap transcendentalny. Na etapie popełniania obraz można pragnąć wszelkiego rodzaju materialnego
1
szczęścia, ale na drugim etapie zostaje się oczyszczonym z wszelkiego materialnego zanieczyszczenia. Kiedy ktoś jest
usytuowany na etapie transcendentalnym, osiąga najbardziej pożądaną pozycję - stan miłości Boga. Pan Caitanya nauczał, że
jest to najwyższy stan doskonałości, jaki może osiągnąć istota ludzka.
Praktyka
yogi
zasadniczo ma służyć kontroli zmysłów: Centralnym czynnikiem kontroli wszystkich zmysłów jest umysł;
dlatego należy praktykować kontrolowanie umysłu poprzez zaangażowanie go w świadomość Krsny. Fizyczne działanie
umysłu wyraża się poprzez zewnętrzne zmysły, które zostają uaktywnione albo dla osiągnięcia wiedzy, albo też funkcjonują
zgodnie z wolą ich właściciela. Subtelne czynności umysłu to myślenie, czucie i wola. Żywa istota jest albo zanieczyszczona,
albo czysta, odpowiednio do swojej świadomości. Jeśli czyjś umysł jest skupiony na Krsnie (Jego imieniu, cechach, formie,
rozrywkach, otoczeniu i parafernaliach), to wtedy wszystkie czynności takiej osoby - zarówno subtelne, jak i fizyczne - stają
się pomyślnymi. Proces polecany przez
Bhagavad-gitę
dla oczyszczenia świadomości, to proces skupiania umysłu na Krsnie,
poprzez rozmawianie o Jego transcendentalnych czynach, sprzątanie Jego świątyni, uczęszczanie do Jego świątyni, oglądanie
wspaniale ozdobionej, transcendentalnej formy Pana, słuchanie o Jego transcendentalnych chwałach, smakowanie
ofiarowanego Mu pożywienia, obcowanie z Jego bhaktami, wąchanie kwiatów i liści
tulasi,
które zostały Mu ofiarowane,
angażowanie się w czyny służące interesom Pana itd. Nikt nie jest w stanie zatrzymać czynności umysłu i zmysłów, ale
można oczyścić te czynności przez zmianę świadomości. Pan Krsna mówi o takiej zmianie świadomości w
Bhagavad-gicie,
kiedy zapoznaje Arjunę z
yogą,
poprzez którą można działać bez uwikłania się w skutki karmiczne. "O synu Prthy, jeśli
będziesz działał używając takiej inteligencji, będziesz w stanie uwolnić się od skutków swych czynów." (Bg. 2.39) Z powodu
pewnych okoliczności, takich jak choroba itd., istota ludzka jest czasami ograniczona w swoim zadowalaniu zmysłów, ale to
nie jest lekarstwem. Nie znając rzeczywistego procesu, poprzez który można kontrolować umysł i zmysły, mniej inteligentni
cudzie albo usiłują powstrzymać działanie umysłu i zmysłów siłą, albo poddają się im i są unoszeni przez fale przyjemności
zmysłowych.
Regulujące zasady i reguły
yogi,
różne pozy siedzące i ćwiczenia oddechowe praktykowane w celu powstrzymania swoich
zmysłów od przedmiotów zmysłów, są metodami przeznaczonymi dla tych, którzy są zbyt pogrążeni w cielesnej koncepcji
życia. Inteligentny człowiek, który jest usytuowany w świadomości Krsny, nie próbuje na siłę powstrzymać swych zmysłów
od działania. Raczej angażuje on zmysły w służbę dla Krsny. Nikt nie może powstrzymać dziecka od zabawy poprzez
pozostawienie go biernym. Ale może ono zostać powstrzymane od angażowania się w nonsensy wówczas, kiedy zostanie
zaangażowane w wyższe czynności. Powstrzymanie czynności zmysłowych siłą poprzez osiem zasad
yogi
jest polecane dla
ludzi niższej klasy. Ale ludzie bardziej zaawansowani, zaangażowawszy się w wyższe czynności świadomości Krsny, w
naturalny sposób porzucają niższe czynności egzystencji materialnej.
Zatem Pan Caitanya naucza świadomości Krsny. Ta nauka jest absolutna. Jałowi spekulanci umysłowi usiłują uchronić się
od przywiązań materialnych, ale na ogół ich umysł jest zbyt mocny, aby byli go w stanie kontrolować, i ściąga ich do
czynności zmysłowych. Ale osobie w świadomości Krsny nie grozi nic takiego. Umysł i zmysły należy zaangażować w
czynności w świadomości Krsny, i Pan Caitanya naucza, jak to zrobić w praktyce.
Przed przyjęciem
sannyasy
(wyrzeczonego porządku życia), Pan Caitanya był znany jako Viśvambhara. Słowo
viśvambhara
odnosi się do tego, kto utrzymuje cały wszechświat i kto przewodzi wszystkim żywym istotom. Ten właśnie
przewodnik, żywiciel i obrońca wszechświata pojawił się jako Pan Śri Krsna Caitanya, aby udzielić ludzkości tych
wzniosłych nauk. Pan Caitanya jest idealnym nauczycielem, jeśli chodzi o zasadnicze potrzeby życia. Jest On najbardziej
hojny w rozdzielaniu miłości Krsny, jak również jest oceanem pełnym wszelkich łask i pomyślności.
Śrimad-Bhagavatam,
Bhagavad-gita, Mahabharata
i
Upanisady
stwierdzają, że jest On Najwyższą Osobą Boga, Samym Krsną, i w tym wieku
niezgody jest przedmiotem uwielbienia dla wszystkich. Każdy może przyłączyć się do Jego ruchu
sankirtanu.
Nie trzeba
posiadać żadnych wstępnych kwalifikacji. Jedynie poprzez przestrzeganie Jego nauk, każdy może stać się doskonałą ludzką
istotą. Jeśli ktoś ma to szczęście, aby zostać zauroczonym Jego osobowością, to z pewnością misja jego życia zakończy się
sukcesem. Innymi słowy, ci, którzy są zainteresowani osiągnięciem życia duchowego, dzięki łasce Pana Caitanyi mogą bez
trudu zostać wyzwoleni z pułapki
mayi.
Nauki zaprezentowane w tej książce nie są czymś różnym od Pana.
Będąc zaabsorbowaną tym materialnym ciałem i wskutek tego angażując się w różnego rodzaju czynności materialne,
uwarunkowana dusza wypełnia karty historii. Nauki Pana Caitanyi mogą pomóc ludzkiemu społeczeństwu zatrzymać takie
niepotrzebne i tymczasowe czynności. Poprzez te nauki społeczeństwo ludzkie może zostać wzniesione do najwyższej
platformy czynności duchowych. Te czynności duchowe w rzeczywistości zaczynają się po wyzwoleniu z niewoli
materialnej. Takie wyzwolone czynności w świadomości Krsny stanowią cel ludzkiej doskonałości. Fałszywy prestiż, który
zdobywa się poprzez próby dominowania nad naturą materialną, jest złudzeniem. Wiedzę, która oświeca, można czerpać z
tych nauk Pana Caitanyi, i dzięki tej wiedzy można awansować w życiu duchowym.
Każdy musi przyjmować rezultaty swojego działania, czy to w postaci cierpienia czy radości; nikt nie może powstrzymać
praw natury materialnej, która rządzi tymi rzeczami. Dopóki ktoś jest zaangażowany w czynności karmiczne, na pewno
poniesie porażkę w próbie osiągnięcia ostatecznego celu życia. Mamy szczerą nadzieję, że dzięki poznaniu nauk Pana
Caitanyi ludzkie społeczeństwo zostanie oświecone w życiu duchowym, i to nowe światło otworzy pole działania dla czystej
duszy.
om tat sat
A.C. Bhaktivedanta Swami
14 marzec, 1968 rok
Dzień narodzin Pana Caitanyi
Świątynia Śri-Śri-Radha-Krsna
Nowy Jork, N.J.
2
Wprowadzenie
(
Początkowo zaprezentowano jako pięć porannych wykładów na temat
Caitanya-caritamrty -
autorytatywnej biografii Pana
Caitanyi
Mahaprabhu Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego - przed Międzynarodowym Towarzystwem Świadomości Krsny, New
York City, 10-14 kwietnia, 1967 roku. )
Słowo
caitanya
oznacza "siła życia". Jako żywe istoty, mamy zdolność poruszania się, ale stół nie ma takiej zdolności,
ponieważ nie posiada siły życia. Ruch i czynności mogą być uważane za oznaki czy symptomy siły życia. W rzeczywistości,
można powiedzieć, że bez siły życia nie może być mowy o żadnej aktywności. Chociaż siła życia jest obecna w warunkach
materialnych, nie jest ona
amrta,
nieśmiertelną. Zatem słowo
caitanya-caritamrta
może być tłumaczone jako "cecha siły
życia w nieśmiertelności."
Ale w jaki sposób ta siła życia jest manifestowana nieśmiertelnie? Nie jest ona przejawiana ani przez człowieka, ani
jakiekolwiek inne stworzenie w tym materialnym wszechświecie, jako że nikt z nas nie jest nieśmiertelny w tych ciałach.
Posiadamy siłę życia, działamy i jesteśmy nieśmiertelni z natury i poprzez swoją konstytucję, ale warunki materialne, w które
zostaliśmy rzuceni, nie pozwalają na przejawienie się tej naszej nieśmiertelności. W
Katha Upanisad
zostało oznajmione, że
wieczność i siła życia właściwe są zarówno nam, jak i Bogu. Chociaż jest to prawdą pod tym względem, że zarówno Bóg, jak
i my jesteśmy nieśmiertelni, istnieje pewna różnica. Jako żywe istoty, wykonujemy wiele czynności, ale mamy tendencję do
upadku w tę materialną naturę. Bóg nie ma takiej tendencji. Będąc wszechpotężnym, nigdy nie podlega kontroli materialnej
natury. W rzeczywistości materialna natura jest zaledwie jednym z przejawień Jego niepojętej energii.
Z ziemi możemy widzieć jedynie chmury na niebie, ale jeśli wzniesiemy się ponad chmury, będziemy mogli ujrzeć
świeczce słońce. Jeśli patrzy się z lotu ptaka, drapacze chmur i miasta zdają się być maleńkimi; podobnie, z punktu widzenia
Boga to całe materialne stworzenie jest bardzo nieznaczne. Uwarunkowana żywa istota posiada tendencję do schodzenia z tej
wysokości, gdzie wszystko może być widziane we właściwej perspektywie. Jednakże Bóg nie ma takiej tendencji.
Najwyższy Pan nie podlega upadkom w złudzenie (
mayę),
tak jak słońcu nie zdarzają się upadki poniżej chmur. Ponieważ
Najwyższy Pan nie podlega złudzeniu, nie jest On uwarunkowany; a ponieważ my, jako maleńkie żywe istoty, mamy
skłonność do upadku w iluzję, jesteśmy nazywani uwarunkowanymi. Filozofowie impersonaliści (Mayavadi) utrzymują, że
zarówno żywa istota, jak i Sam Bóg znajdują się pod kontrolą
mayi,
kiedy przychodzą do tego materialnego świata. Może
być to prawdą o żywej istocie, ale nie jest to prawdą o Bogu, gdyż we wszystkich przypadkach materialna energia działa pod
Jego kierunkiem. Tych, którzy uważają, że Najwyższy Pan podlega materialnemu uwarunkowaniu, Sam Krsna nazywa
głupcami w
Bhagavad-gicie:
avajananti mam mudha manusim tanum aśritam
param bhavam ajananto mama bhuta-maheśvaram
"Głupcy wyśmiewają Mnie, kiedy zstępuję w ludzkiej formie. Nie znają Mojej transcendentalnej natury i nie wiedzą, że
jestem Najwyższym Panem wszystkiego, co istnieje." (Bg. 9.11)
Nie powinniśmy uważać Pana Caitanyi Mahaprabhu za jednego z nas. Jest On Samym Krsną, najwyższą żywą istotą, i
jako taki nigdy nie zostaje przykryty chmurą
mayi.
Krsna, Jego ekspansje, a nawet Jego wielcy bhaktowie, nigdy nie wpadają
w sieci złudzenia. Pan Caitanya przyszedł na Ziemię jedynie po to, aby głosić
krsna-bhakti,
miłość do Krsny. Innymi słowy,
jest On Samym Panem Krsną, nauczającym żywe istoty, jak we właściwy sposób zbliżyć się do Krsny. Jest On jak
nauczyciel, który - widząc trudzącego się studenta - sam bierze pióro i pisze, mówiąc, "Zrób to w ten sposób: A, B, C." Ale
nie należy być tak niemądrym, by sądzić, że nauczyciel w ten sposób uczy się ABC. Chociaż Pan Caitanya pojawia się w
przebraniu bhakty, zawsze powinniśmy pamiętać, że Pan Caitanya jest Samym Krsną (Bogiem), nauczającym nas, w jaki
sposób stać się świadomymi Krsny, i musimy widzieć Go w tym świetle.
W Bhagavad-gicie
Pan Krsna ustanawia najwyższą zasadę religii w ten sposób:
sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja
aham tvam sarva-papebhyo moksayisyami ma śucah
"
Porzuć wszelkie rodzaje religii i po prostu podporządkuj się Mnie. Ja wyzwolę cię od wszelkich następstw grzechów. Nie bój
się." (Bg. 18.66)
Może wydawać się, że jest to prosta instrukcja, ale my niezmiennie reagujemy w ten sposób: "Och, podporządkować się?
Wyrzec się tego? Ależ ja mam tak wiele obowiązków." A
maya,
złudzenie, mówi nam: "Nie rób tego, gdyż w przeciwnym
razie wydostaniesz się z moich sieci. Po prostu pozostań w tej sieci, a ja będę cię kopać." Jest to faktem, że jesteśmy
bezustannie kopani przez
mayę,
tak jak osioł jest kopany w twarz przez oślicę, kiedy przychodzi do niej, aby prosić o seks.
Podobnie, psy i koty zawsze walczą i skomlą, kiedy angażują się w seks. Są to triki natury. Nawet słonie w dżungli są
chwytane za pomocą wytresowanej słonicy, która prowadzi je w pułapkę.
Maya
ma duży zakres działania, a w świecie
materialnym jej najmocniejszymi pętami jest płeć żeńska. Oczywiście, w rzeczywistości nie jesteśmy ani kobietami, ani
mężczyznami, gdyż te desygnaty odnoszą się do stroju zewnętrznego - ciała. W rzeczywistości wszyscy jesteśmy sługami
Krsny. Jednakże w życiu uwarunkowanym jesteśmy spętani przez żelazny łańcuch, który przybiera formę pięknej kobiety. W
ten sposób każdy osobnik męski jest związany życiem seksualnym, i dlatego, jeśli ktoś stara się osiągnąć wyzwolenie z sideł
materii, najpierw musi się nauczyć kontrolować popęd seksualny. Niekontrolowany seks całkowicie więzi nas w sidłach
złudzenia. Pan Caitanya Mahaprabhu oficjalnie porzucił to złudzenie w wieku lat dwudziestu czterech. Chociaż był jedynym
mężczyzną w rodzinie, pozostawił żonę, która miała zaledwie szesnaście lat, i siedemdziesięcioletnią matkę. Mimo iż był
braminem i nie był bogaty, przyjął
sannyasę,
wyrzeczony porządek życia, i w ten sposób wywikłał się z więzów rodzinnych.
Jeśli pragniemy osiągnąć pełną świadomość Krsny, musimy porzucić pułapkę
mayi,
albo, jeśli pozostajemy w
mayi,
powinniśmy żyć w taki sposób, aby nie podlegać złudzeniu. Porzucenie rodziny nie jest konieczne, gdyż wśród najbliższych
towarzyszy Pana Caitanyi było wielu posiadających rodziny. Musimy jednakże wyrzec się skłonności do uciech
materialnych. Chociaż Pan Caitanya zaaprobował uregulowany seks małżeński, był bardzo ścisły, jeśli chodzi o osoby w
3
wyrzeczonym porządku życia, i nawet odsunął od Siebie Juniora Haridasa za to, że pożądliwie spojrzał na młodą kobietę.
Istotne jest to, aby przyjąć określoną ścieżkę i trzymać się jej ściśle, przestrzegając wszelkich zasad i reguł, które są
konieczne dla osiągnięcia sukcesu w życiu duchowym. Misją Pana Caitanyi było nauczanie wszystkich świadomości Krsny, i
przez to umożliwienie im osiągnięcia nieśmiertelności życia duchowego.
Z
Caitanya-caritamrty
dowiadujemy się, w jaki sposób Caitanya nauczał ludzi, aby stali się nieśmiertelnymi, i w ten
sposób tytuł ten może zostać poprawnie przetłumaczony jako "nieśmiertelny charakter siły życia." Najwyższą siłą życia jest
Najwyższa Osoba Boga. On jest również najwyższą istotą. Jest niezliczona ilość żywych istot i wszystkie one są
indywiduami. Nie jest to trudno zrozumieć: wszyscy jesteśmy indywiduami w swoich myślach i pragnieniach, i Najwyższy
Pan jest również osobą indywidualną. Jest jednakże taka różnica, że jest On wodzem, którego nikt nie może prześcignąć.
Żywe istoty mogą prześcigać się nawzajem w tej czy innej dziedzinie. Pan jest indywiduum, tak jak indywiduami są
wszystkie żywe istoty, ale jest On różny w tym, że jest najwyższym indywiduum. Bóg jest również nieomylny i nieupadły, i
w
Bhagavad-gicie
został On nazwany Acyutą, co oznacza "ten, który nigdy nie upada." Zostało to podkreślone z tego
względu, że w
Bhagavad-gicie
Arjuna uległ złudzeniu, podczas gdy Krsna nie. Często słyszymy, że Bóg jest nieomylny, i w
Bhagavad-gicie
Krsna oznajmia:
nanyam gunebhyah kartaram yada drastanupaśyati
gunebhyaś ca param vetti mad-bhavam so 'dhigacchati
"Kto rozumie, że sprawcą wszystkich czynów nie jest nikt inny jak tytko te
guny
natury materialnej i kto zna Najwyższego
Pana, który jest transcendentalny wobec nich wszystkich, ten osiąga Moją duchową naturę." (Bg. 14.19)
Zatem nie powinniśmy myśleć, że kiedy Krsna przychodzi do tego materialnego świata, to znajduje się On pod wpływem
energii materialnej. Krsna i Jego inkarnacje nie podlegają kontroli materialnej natury. Są całkowicie wolni. W
rzeczywistości, osoba, która ma boską naturę, została zdefiniowana w
Śrimad-Bhagavatam
jako wolna od wpływu natury
materialnej, mimo iż się w niej znajduje. Więc jeśli nawet bhakta może osiągnąć tę wolność, to co dopiero mówić o
Najwyższym?
Istotne pytanie brzmi: w jaki sposób możemy pozostać wolnymi od materialnego zanieczyszczenia, nawet będąc w tym
materialnym świecie. Rupa Gosvami wyjaśnił, że nawet w tym materialnym świecie możemy pozostać czystymi, jeśli naszą
ambicją będzie po prostu służenie Krsnie. Ale można słusznie zapytać: "W jaki sposób mogę służyć?" Oczywiście, nie jest to
tylko sprawa medytacji, która jest jedynie czynnością umysłu, ale sprawa praktycznego działania. Zamiłowanie do służby dla
Krsny można osiągnąć jedynie przez pracę dla Krsny. I w tym celu należy wykorzystać wszystkie możliwe środki, nie
pozostawiając żadnych zasobów nie wykorzystanych. Wszystko cokolwiek jest, wszystko co posiadamy, powinno być
spożytkowane dla Krsny. Możemy wykorzystać wszystko: maszyny do pisania, samochody, samoloty, pociski - cokolwiek. I
jeśli po prostu mówimy ludziom o świadomości Krsny, również pełnimy służbę. Jeśli nasze umysły, zmysły, mowa,
pieniądze i energia są w ten sposób zaangażowane w służbę dla Krsny, to nie można dłużej powiedzieć, że pozostajemy w
naturze materialnej. Dzięki świadomości duchowej, czyli świadomości Krsny, wznosimy się ponad platformę materialnej
natury. Jest to fakt, że Krsna, Jego ekspansje i Jego bhaktowie - to jest ci, którzy pracują dla Niego- nie znajdują się w
materialnej naturze, chociaż tak sądzą ludzie o ubogim zasobie wiedzy.
Caitanya-caritamrta
naucza, że dusza jest nieśmiertelna i że również nieśmiertelne są nasze czynności w świecie
duchowym. Mayavadi, którzy utrzymują, że Absolut jest bezosobowy i pozbawiony formy, twierdzą, że zrealizowana dusza
nie ma potrzeby mówienia. Jednakże Vaisnavowie, którzy są bhaktami Krsny, są zdania, że kiedy ktoś osiągnął stan
realizacji, to dopiero wtedy zaczyna on mówić naprawdę. Vaisnava mówi "Poprzednio mówiliśmy jedynie o nonsensach.
Teraz rozpocznijmy nasze prawdziwe rozmowy - rozmowy o Krsnie." Mayavadi również lubią używać przykładu naczynia
na wodę, twierdząc, że kiedy naczynie to jest puste, wydaje dźwięk, ale kiedy jest napełnione wodą, nie wydaje żadnego
dźwięku. Ale czy my jesteśmy naczyniami? Jak można nas porównywać do naczyń? Dobrą analogią jest ta, która znajduje
tak wiele podobieństw pomiędzy dworną przedmiotami, jak to tylko możliwe. Naczynie nie jest aktywną siłą życia, ale my
jesteśmy. Zatem cicha medytacja może być odpowiednia dla dzbanu, ale nie dla nas. W rzeczywistości, kiedy ktoś zdaje
sobie sprawę, że ma tak wiele do powiedzenia o Krsnie, to nie wystarczają dwadzieścia cztery godziny na dobę. Głupiec jest
czczony dopóty, dopóki nie przemówi, gdyż kiedy przerywa swoje milczenie, wówczas widocznym staje się jego brak
wiedzy.
Caitanya-caritamrta
ukazuje, że poprzez gloryfikowanie Najwyższego można odkryć tak wiele wspaniałych rzeczy.
Na początku
Caitanya-caritamrty
Krsnadasa Kaviraja Gosvami pisze: "Ofiarowuję pokorne wyrazy szacunku moim
mistrzom duchowym." Używa tutaj liczby mnogiej, aby wskazać na sukcesję uczniów. Ofiarowuje wyrazy szacunku nie
tylko swojemu mistrzowi duchowemu, ale całej
parampara,
łańcuchowi sukcesji uczniów rozpoczynającemu się od Samego
Pana Krsny. To zwrócenie się do
guru
w liczbie mnogiej ukazuje najwyższy szacunek autora dla wszystkich Vaisnavów.
Ofiarowawszy swoje wyrazy szacunku sukcesji uczniów, autor kłoni się wszystkim innym bhaktom, braciom duchowym,
ekspansjom Boga i pierwszej manifestacji energii Krsny. Pan Caitanya Mahaprabhu, czasami nazywany Krsną Caitanyą, jest
wcieleniem ich wszystkich. Jest On Bogiem,
guru,
bhaktą i ekspansją Boga. Jako Swój towarzysz, Nityananda, jest On
pierwszą manifestacją energii; jako Advaita, jest On inkarnacją; jako Gadadhara, jest mocą wewnętrzną; a jako Śrivasa, jest
marginalną żywą istotą. Zatem nigdy nie należy myśleć o Krsnie jako będącym samotnym, ale jako istniejącym wiecznie ze
wszystkimi Swoimi manifestacjami, jak opisał to Ramanujacarya. W filozofii
viśistadvaita,
energie Boga, Jego ekspansje i
inkarnacje są uważane za jedność w różnorodności. Innymi słowy, Bóg nie jest oddzielony od wszystkiego; wszystko razem
jest Bogiem.
W rzeczywistości
Caitanya-caritamrta
nie jest przeznaczona dla nowicjuszy, gdyż są to doktoranckie studia wiedzy
duchowej. Najlepiej rozpocząć swoje studia od
Bhagavad-gity,
następnie przejść do
Śrimad-Bhagavatam,
a dopiero wówczas
do
Caitanya-caritamrty.
Chociaż wszystkie te wielkie pisma święte są na tym samym absolutnym poziomie, to przez wzgląd
na studia porównawcze,
Caitanya-caritamrta
jest stawiana najwyżej. Każdy jej werset jest skomponowany w doskonały
sposób. W rzeczywistości Pan Caitanya i Nityananda są porównywani do słońca i księżyca, jako że rozpraszają ciemności
tego materialnego świata. W tym przypadku księżyc i słońce wzeszły razem i właściwą rzeczą jest ofiarowanie pokłonów
bezpośrednio Panu Caitanyi i Nityanandzie.
W świecie zachodnim, gdzie chwały Pana Caitanyi są względnie nieznane, można zapytać: "Kim jest Krsna Caitanya?"
Konkluzja pism świętych, będąca zarazem odpowiedzią na to pytanie, jest taka, że jest On Najwyższą Osobą Boga. Na ogół
4
Upanisady
opisują Najwyższą Prawdę Absolutną w sposób bezosobowy, ale osobowy aspekt tej Absolutnej Prawdy jest
wspomniany w
Iśopanisadzie,
gdzie po opisie wszechprzenikającego znajdujemy następujący werset:
hiranmayena patrena satyasyapihitam mukham
tat tvam pusann apavrnu satya-dharmaya drstaye
"O mój Panie, który utrzymujesz wszystko, co żyje. Twoja prawdziwa twarz przykryta jest Twym oślepiającym blaskiem.
Usuń proszę to przykrycie i ukaż się Twojemu czystemu bhakcie." (
Śri Iśopanisad,
Mantra 15)
Impersonaliści nie posiadają mocy przeniknięcia blasku Boga, by dotrzeć do osoby, z której ten blask emanuje. Jednakże
na końcu
Iśopanisadu
znajduje się hymn do Osoby Boga. Bezosobowy Brahman nie został tutaj zanegowany; jest On
również opisany, ale jest uważany za promienność ciała Caitanyi. Innymi słowy, Krsna Caitanya jest podstawą
bezosobowego Brahmana. Pan Krsna również mówi w
Bhagavad-gicie,
że bezosobowy Brahman spoczywa na Nim
(
brahmano hi pratisthaham,
Bg. 14.27). Paramatma, czyli Dusza Najwyższa, która jest obecna w sercu każdej żywej istoty i
wewnątrz każdego atomu wszechświata, jest jedynie częściową reprezentacją Caitanyi. Krsna Caitanya jest zatem podstawą
Brahmana, jak również' Najwyższą Osobą Boga. Jako Najwyższy, jest On pełen sześciu bogactw: zamożności, sławy, siły,
piękna, wiedzy i wyrzeczenia. Krótko mówiąc, powinniśmy wiedzieć, że jest On Krsną, Bogiem, i nic Mu nie dorównuje ani
Go nie przewyższa. Nie ma nic wyższego ponad Niego. On jest Najwyższą Osobą.
Rupa Gosvami, poufny bhakta, którego Pan Caitanya nauczał bezustannie przez dziesięć dni, napisał:
namo maha-vadanyaya krsna-prema-pradaya te
krsnaya krsna-caitanya-namne gaura-tvise namah
"Ofiarowuję pełne szacunku pokłony Najwyższemu Panu, Śri Krsnie Caitanyi, który jest bardziej łaskawy niż jakikolwiek
inny
avatara -
nawet Sam Krsna - gdyż za darmo rozdziela to, czego nikt nigdy wcześniej nie dał - czystą miłość do Krsny."
Nie oznacza to, że Pan Caitanya naucza jakiejś długiej i skomplikowanej ścieżki realizacji Boga. Jest On całkowicie
duchowy i zaczyna od momentu podporządkowania się Krsnie. Nie podąża On ścieżką
karma-yogi, jnana-yogi,
czy
hatha-
yogi,
ale rozpoczyna od końca materialnej egzystencji, od momentu, kiedy porzuca się wszelkie materialne przywiązania. W
Bhagavad-gicie
Krsna rozpoczyna Swoje nauki od wyjaśnienia różnic pomiędzy duchem i materią, i w Osiemnastym
Rozdziale kończy je w momencie, kiedy dusza podporządkowuje się Mu w oddaniu. Mayavadi zatrzymaliby w tym
momencie wszelkie rozmowy, chociaż jest to dopiero początek prawdziwej dyskusji.
Vedanta-sutra
zaczyna się w ten
sposób:
athato brahma-jijnasa:
"Teraz zacznijmy badać Najwyższą Absolutną Prawdę." Zatem Rupa Gosvami wychwala
Pana Caitanyę jako najbardziej łaskawą inkarnację ze wszystkich inkarnacji, ponieważ, wskazując najwyższą formę służby
oddania, obdarza On nas najwyższym dobrodziejstwem. Innymi słowy, odpowiada On na najważniejsze pytania, jakie tylko
można zadać.
Są różne stany służby oddania i realizacji Boga. Ściśle mówiąc, w służbie oddania usytuowany jest każdy, kto przyjmuje
istnienie Boga. Uznanie wielkości Boga to już jest coś, ale niezbyt wiele. Caitanya, występując jako
acarya,
wielki
nauczyciel, głosił, że możemy mieć związek z Bogiem i zostać Jego rzeczywistym przyjacielem. W
Bhagavad-gicie
Krsna
ukazał Arjunie Swoją formę kosmiczną, ponieważ Arjuna był Jego "bardzo drogim przyjacielem." Jednakże po ujrzeniu
Krsny jako Pana wszechświata, Arjuna w rzeczywistości poprosił Krsnę, aby wybaczył mu wszelką poufałość jego przyjaźni.
Caitanya posuwa się dalej. Poprzez Pana Caitanyę możemy zostać przyjaciółmi Krsny, i taka przyjaźń nie ma granic.
Możemy nawiązać przyjaźń z Krsną, której nie cechuje bojaźń i podziw, ale całkowita wolność. Możemy nawet mieć
związek z Bogiem jako Jego ojciec. Jest to nie tylko filozofia
Caitanya-caritamrty,
ale również
Śrimad-Bhagavatam
. Nie ma
żadnej innej literatury w świecie, w której Bóg byłby traktowany jako syn bhakty. Na ogół Bóg jest uważany za
wszechmocnego ojca, który spełnia wymagania Swoich synów. Jednakże wielcy bhaktowie, pełniąc służbę oddania, czasami
Boga traktują jak swojego syna. Syn żąda, a ojciec spełnia jego żądania, i utrzymując Krsnę czy spełniając żądania Krsny,
bhakta staje się podobny ojcu. Zamiast brać od Boga, dajemy Bogu. To w tym właśnie związku matka Krsny, Yaśoda,
powiedziała Panu: "Jedz proszę, bo inaczej umrzesz. Jedz ładnie." W ten sposób Krsna, chociaż właściciel wszystkiego,
polega na łasce Swojego bhakty. Jest to niezwykle wysoki poziom przyjaźni, w której bhakta rzeczywiście wierzy, że jest
ojcem Krsny.
Jednakże największym darem Pana Caitanyi były Jego nauki, że Krsna może być w rzeczywistości traktowany jako
kochanek. W związku tym Pan jest tak bardzo przywiązany do Swoich ukochanych, że wyraża On niemożliwość
odwzajemnienia się. Krsna był tak zobowiązany
gopi,
pasterkom Vrndavany, że czuł, iż nie jest zdolnym odpłacić im ich
miłości. Powiedział im, "Nie jestem w stanie odwdzięczyć się wam za waszą miłość. Nie mam nic wartościowego, co
mógłbym dać w zamian." Zatem służba oddania jest spełniana na tej wzniosłej platformie, i tę wiedzę o związku bhakty z
Krsną jako kochanka i ukochanej dał Pan Caitanya. Takiej wiedzy nie otrzymaliśmy nigdy wcześniej od żadnej inkarnacji
czy
acaryi.
Dlatego Rupa Gosvami napisał o Caitanyi: "Twój dar, służba oddania, jest najwyższą i najbardziej wzniosłą
platformą. Jesteś Krsną o złotej cerze i jesteś Śacinandaną, synem matki Śaci. Ci, którzy słuchają
Caitanya-caritamrty,
zachowają Cię w swoich sercach. Dzięki Tobie bez trudu zrozumieją Krsnę." Zatem Pan Caitanya Mahaprabhu przyszedł w
tym celu, aby ofiarować nam Krsnę. Jego metodą nie była medytacja, działanie dla zysku czy studia nad pismami świętymi,
ale miłość.
Często słyszeliśmy frazę "miłość Boga." Filozofia Vaisnava uczy jak dalece ta miłość Boga może zostać rozwinięta.
Teoretyczną wiedzę o miłości Boga można znaleźć w wielu miejscach w wielu pismach świętych, ale informacje o tym,
czym w rzeczywistości jest ta miłość Boga i w jaki sposób zostaje rozwinięta, znajdujemy w literaturze Vaisnava. Pan
Caitanya Mahaprabhu dał nam wyjątkową i najbardziej zaawansowaną miłość Boga.
Nawet w tym materialnym świecie możemy mieć pewne zrozumienie miłości. W jaki sposób jest to możliwe? Jest tak
dzięki miłości, która obecna jest w Bogu. Wszystko, czego doświadczamy w tym uwarunkowanym życiu, jest usytuowane w
Najwyższym Panu, który jest ostatecznym źródłem wszystkiego. Prawdziwa miłość istnieje w naszym oryginalnym związku
z Najwyższym Panem, i ta miłość jest w wypaczony sposób odzwierciedlana przez warunki materialne. Nasza prawdziwa
miłość jest trwała i nieskończona, ale ponieważ w tym materialnym świecie jest ona odzwierciedlana w sposób wypaczony,
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl adbuxwork.keep.pl
Rozrywki Śri Caitanyi Mahaprabhu
Śri Caitanya-Caritamrta
KRSNADASA KAVIRAJY GOSVAMIEGO
Dedykuję moim przyjaciołom i
bhaktom, którzy lubią czytać
moje książki i którzy zwrócili się
do mnie z prośbą, bym przełożył tę
wspaniałą
Caitanya-caritamrtę
na język angielski.
A. C. Bhaktivedanta Swami
Przedmowa
Nie ma żadnej różnicy pomiędzy naukami Pana Caitanyi zaprezentowanymi tutaj, a naukami Pana Krsny w
Bhagavad-
gicie.
Nauki Pana Caitanyi są praktyczną demonstracją nauk Pana Krsny. Ostateczna instrukcja Pana Krsny w
Bhagavad-
gicie
jest taka, że każdy powinien podporządkować się Jemu, Panu Krsnie. Krsna obiecuje, że natychmiast zaopiekuje się
taką podporządkowaną duszą. Pan, Najwyższa Osoba Boga, już jest odpowiedzialny za utrzymanie tego stworzenia, co robi
za pośrednictwem Swojej pełnej ekspansji, Ksirodakaśayi Visnu. Nie angażuje się w to bezpośrednio. Jednakże, kiedy Pan
mówi, że opiekuje się Swoim czystym bhaktą, to w rzeczywistości opiekuje się nim bezpośrednio. Czysty bhakta jest duszą
na zawsze podporządkowaną Panu, tak jak dziecko jest podporządkowane rodzicom, albo zwierzę swojemu panu. W tym
procesie podporządkowania należy:
(1) przyjmować rzeczy, które są korzystne dla pełnienia służby oddania,
(2) odrzucać rzeczy, które są niekorzystne,
(3) wierzyć mocno w ochronę Pana,
(4) polegać jedynie na łasce Pana,
(5) nie mieć żadnego interesu, który byłby oddzielny od interesu Pana,
(6) zawsze być łagodnym i pokornym.
Pan wymaga, aby podporządkować się Mu poprzez przestrzeganie tych sześciu wskazówek, ale nieinteligentni, tzw.
światowi uczeni, którzy nie mają poprawnego zrozumienia tych żądań, nakłaniają ogół ludzi do odrzucenia ich. W
zakończeniu Dziewiątego Rozdziału
Bhagavad-gity,
Pan Krsna bezpośrednio mówi: "Zawsze myśl o Mnie, Mnie składaj
pokłony i zostań Moim wielbicielem. Jeśli będziesz całkowicie pogrążony we Mnie, z pewnością przyjdziesz do Mnie."
(Bg. 9.34) Jednakże te wykształcone demony zwodzą masy ludzkie, kierując je raczej do bezosobowej, niezamanifestowanej,
wiecznej i nienarodzonej prawdy, niż do Osoby Boga. Impersonalistyczni filozofowie Mayavadi nie przyjmują tego, że
ostatecznym aspektem Absolutnej Prawdy jest Najwyższa Osoba Boga. Jeśli ktoś chce zrozumieć słońce takim jakim ono
jest, najpierw powinien zbadać blask słoneczny, następnie glob słoneczny, a po wejściu na ten glob spotkać się twarzą w
twarz z bóstwem przewodnim tej planety. Z powodu ubogiego zasobu wiedzy, filozofowie Mayavadi nie mogą wyjść poza
blask Brahmana, który można by porównać do blasku słonecznego.
Upanisady
stwierdzają, że należy najpierw spenetrować
świecący blask Brahmana, zanim będzie można zobaczyć prawdziwą twarz Osoby Boga.
Dlatego Pan Caitanya naucza bezpośredniego kultu Pana Krsny, który pojawił się jako przybrane dziecko króla Vrajy.
Zakłada On również, że miejsce znane jako Vrndavana jest tak dobre jak Pan Krsna, ponieważ nie ma różnicy pomiędzy
imieniem, cechą, formą, rozrywkami, otoczeniem i parafernaliami Pana Krsny, a Samym Panem Krsną. Taka jest absolutna
natura Absolutnej Prawdy.
Pan Caitanya wychwalał także metodę praktykowaną przez
gopi
uważając ją za najwyższy nastrój kultu w najwyższym
stanie doskonałości. Dziewczęta te (
gopi
czyli pasterki) po prostu kochały Krsnę, nie motywowane żadnym pragnieniem
materialnej czy duchowej korzyści. Caitanya również polecał
Śrimad-Bhagavatam,
jako nieskazitelny przekaz
transcendentalnej wiedzy, i wskazywał na to, że najwyższym celem ludzkiego życia jest rozwinięcie czystej miłości do
Krsny, Najwyższej Osoby Boga.
Nauki Pana Caitanyi są identyczne z naukami udzielonymi przez Pana Kapilę, oryginalnego głosiciela
sankhya-yogi,
systemu filozofii
sankhya.
Ten autoryzowany system
yogi
poleca medytację o transcendentalnej formie Pana. Nie ma kwestii
medytowania o czymś próżnym czy bezosobowym. O transcendentalnej formie Pana Visnu można medytować nawet bez
praktykowania skomplikowanych póz siedzących. Taka medytacja jest zwana doskonałym
samadhi.
Doskonałość tego
samadhi
została potwierdzona w końcu Szóstego Rozdziału
Bhagavad-gity,
gdzie Pan Krsna mówi, "Spośród wszystkich
yoginów,
ten, kto zawsze trwa przy Mnie z wielką wiarą, wielbiąc Mnie w transcendentalnej służbie miłości, jest najbardziej
zjednoczony ze Mną w
yodze
i jest najwyższym ze wszystkich." (Bg. 6.47)
Pan Caitanya poinstruował masy ludzkie o
acintya-bhedabhedatattvie
z filozofii
sankhya,
która utrzymuje, że Najwyższy
Pan jest jednocześnie jednym ze Swoim stworzeniem, jak i różnym od niego. Pan Caitanya nauczał tej filozofii poprzez
intonowanie świętego imienia Pana. Nauczał On, że święte imię-Pana jest dźwiękową inkarnacją Pana, i ponieważ Pan jest
absolutną całością, nie ma różnicy pomiędzy Jego świętym imieniem i Jego transcendentalną formą. Zatem, przez
intonowanie świętego imienia Pana można bezpośrednio obcować z Najwyższym Panem poprzez wibrację dźwiękową.
Kiedy ktoś praktykuje tę wibrację dźwiękową, przechodzi on przez trzy stany rozwoju: etap, na którym popełnia się obrazy,
etap oczyszczania, i etap transcendentalny. Na etapie popełniania obraz można pragnąć wszelkiego rodzaju materialnego
1
szczęścia, ale na drugim etapie zostaje się oczyszczonym z wszelkiego materialnego zanieczyszczenia. Kiedy ktoś jest
usytuowany na etapie transcendentalnym, osiąga najbardziej pożądaną pozycję - stan miłości Boga. Pan Caitanya nauczał, że
jest to najwyższy stan doskonałości, jaki może osiągnąć istota ludzka.
Praktyka
yogi
zasadniczo ma służyć kontroli zmysłów: Centralnym czynnikiem kontroli wszystkich zmysłów jest umysł;
dlatego należy praktykować kontrolowanie umysłu poprzez zaangażowanie go w świadomość Krsny. Fizyczne działanie
umysłu wyraża się poprzez zewnętrzne zmysły, które zostają uaktywnione albo dla osiągnięcia wiedzy, albo też funkcjonują
zgodnie z wolą ich właściciela. Subtelne czynności umysłu to myślenie, czucie i wola. Żywa istota jest albo zanieczyszczona,
albo czysta, odpowiednio do swojej świadomości. Jeśli czyjś umysł jest skupiony na Krsnie (Jego imieniu, cechach, formie,
rozrywkach, otoczeniu i parafernaliach), to wtedy wszystkie czynności takiej osoby - zarówno subtelne, jak i fizyczne - stają
się pomyślnymi. Proces polecany przez
Bhagavad-gitę
dla oczyszczenia świadomości, to proces skupiania umysłu na Krsnie,
poprzez rozmawianie o Jego transcendentalnych czynach, sprzątanie Jego świątyni, uczęszczanie do Jego świątyni, oglądanie
wspaniale ozdobionej, transcendentalnej formy Pana, słuchanie o Jego transcendentalnych chwałach, smakowanie
ofiarowanego Mu pożywienia, obcowanie z Jego bhaktami, wąchanie kwiatów i liści
tulasi,
które zostały Mu ofiarowane,
angażowanie się w czyny służące interesom Pana itd. Nikt nie jest w stanie zatrzymać czynności umysłu i zmysłów, ale
można oczyścić te czynności przez zmianę świadomości. Pan Krsna mówi o takiej zmianie świadomości w
Bhagavad-gicie,
kiedy zapoznaje Arjunę z
yogą,
poprzez którą można działać bez uwikłania się w skutki karmiczne. "O synu Prthy, jeśli
będziesz działał używając takiej inteligencji, będziesz w stanie uwolnić się od skutków swych czynów." (Bg. 2.39) Z powodu
pewnych okoliczności, takich jak choroba itd., istota ludzka jest czasami ograniczona w swoim zadowalaniu zmysłów, ale to
nie jest lekarstwem. Nie znając rzeczywistego procesu, poprzez który można kontrolować umysł i zmysły, mniej inteligentni
cudzie albo usiłują powstrzymać działanie umysłu i zmysłów siłą, albo poddają się im i są unoszeni przez fale przyjemności
zmysłowych.
Regulujące zasady i reguły
yogi,
różne pozy siedzące i ćwiczenia oddechowe praktykowane w celu powstrzymania swoich
zmysłów od przedmiotów zmysłów, są metodami przeznaczonymi dla tych, którzy są zbyt pogrążeni w cielesnej koncepcji
życia. Inteligentny człowiek, który jest usytuowany w świadomości Krsny, nie próbuje na siłę powstrzymać swych zmysłów
od działania. Raczej angażuje on zmysły w służbę dla Krsny. Nikt nie może powstrzymać dziecka od zabawy poprzez
pozostawienie go biernym. Ale może ono zostać powstrzymane od angażowania się w nonsensy wówczas, kiedy zostanie
zaangażowane w wyższe czynności. Powstrzymanie czynności zmysłowych siłą poprzez osiem zasad
yogi
jest polecane dla
ludzi niższej klasy. Ale ludzie bardziej zaawansowani, zaangażowawszy się w wyższe czynności świadomości Krsny, w
naturalny sposób porzucają niższe czynności egzystencji materialnej.
Zatem Pan Caitanya naucza świadomości Krsny. Ta nauka jest absolutna. Jałowi spekulanci umysłowi usiłują uchronić się
od przywiązań materialnych, ale na ogół ich umysł jest zbyt mocny, aby byli go w stanie kontrolować, i ściąga ich do
czynności zmysłowych. Ale osobie w świadomości Krsny nie grozi nic takiego. Umysł i zmysły należy zaangażować w
czynności w świadomości Krsny, i Pan Caitanya naucza, jak to zrobić w praktyce.
Przed przyjęciem
sannyasy
(wyrzeczonego porządku życia), Pan Caitanya był znany jako Viśvambhara. Słowo
viśvambhara
odnosi się do tego, kto utrzymuje cały wszechświat i kto przewodzi wszystkim żywym istotom. Ten właśnie
przewodnik, żywiciel i obrońca wszechświata pojawił się jako Pan Śri Krsna Caitanya, aby udzielić ludzkości tych
wzniosłych nauk. Pan Caitanya jest idealnym nauczycielem, jeśli chodzi o zasadnicze potrzeby życia. Jest On najbardziej
hojny w rozdzielaniu miłości Krsny, jak również jest oceanem pełnym wszelkich łask i pomyślności.
Śrimad-Bhagavatam,
Bhagavad-gita, Mahabharata
i
Upanisady
stwierdzają, że jest On Najwyższą Osobą Boga, Samym Krsną, i w tym wieku
niezgody jest przedmiotem uwielbienia dla wszystkich. Każdy może przyłączyć się do Jego ruchu
sankirtanu.
Nie trzeba
posiadać żadnych wstępnych kwalifikacji. Jedynie poprzez przestrzeganie Jego nauk, każdy może stać się doskonałą ludzką
istotą. Jeśli ktoś ma to szczęście, aby zostać zauroczonym Jego osobowością, to z pewnością misja jego życia zakończy się
sukcesem. Innymi słowy, ci, którzy są zainteresowani osiągnięciem życia duchowego, dzięki łasce Pana Caitanyi mogą bez
trudu zostać wyzwoleni z pułapki
mayi.
Nauki zaprezentowane w tej książce nie są czymś różnym od Pana.
Będąc zaabsorbowaną tym materialnym ciałem i wskutek tego angażując się w różnego rodzaju czynności materialne,
uwarunkowana dusza wypełnia karty historii. Nauki Pana Caitanyi mogą pomóc ludzkiemu społeczeństwu zatrzymać takie
niepotrzebne i tymczasowe czynności. Poprzez te nauki społeczeństwo ludzkie może zostać wzniesione do najwyższej
platformy czynności duchowych. Te czynności duchowe w rzeczywistości zaczynają się po wyzwoleniu z niewoli
materialnej. Takie wyzwolone czynności w świadomości Krsny stanowią cel ludzkiej doskonałości. Fałszywy prestiż, który
zdobywa się poprzez próby dominowania nad naturą materialną, jest złudzeniem. Wiedzę, która oświeca, można czerpać z
tych nauk Pana Caitanyi, i dzięki tej wiedzy można awansować w życiu duchowym.
Każdy musi przyjmować rezultaty swojego działania, czy to w postaci cierpienia czy radości; nikt nie może powstrzymać
praw natury materialnej, która rządzi tymi rzeczami. Dopóki ktoś jest zaangażowany w czynności karmiczne, na pewno
poniesie porażkę w próbie osiągnięcia ostatecznego celu życia. Mamy szczerą nadzieję, że dzięki poznaniu nauk Pana
Caitanyi ludzkie społeczeństwo zostanie oświecone w życiu duchowym, i to nowe światło otworzy pole działania dla czystej
duszy.
om tat sat
A.C. Bhaktivedanta Swami
14 marzec, 1968 rok
Dzień narodzin Pana Caitanyi
Świątynia Śri-Śri-Radha-Krsna
Nowy Jork, N.J.
2
Wprowadzenie
(
Początkowo zaprezentowano jako pięć porannych wykładów na temat
Caitanya-caritamrty -
autorytatywnej biografii Pana
Caitanyi
Mahaprabhu Krsnadasa Kavirajy Gosvamiego - przed Międzynarodowym Towarzystwem Świadomości Krsny, New
York City, 10-14 kwietnia, 1967 roku. )
Słowo
caitanya
oznacza "siła życia". Jako żywe istoty, mamy zdolność poruszania się, ale stół nie ma takiej zdolności,
ponieważ nie posiada siły życia. Ruch i czynności mogą być uważane za oznaki czy symptomy siły życia. W rzeczywistości,
można powiedzieć, że bez siły życia nie może być mowy o żadnej aktywności. Chociaż siła życia jest obecna w warunkach
materialnych, nie jest ona
amrta,
nieśmiertelną. Zatem słowo
caitanya-caritamrta
może być tłumaczone jako "cecha siły
życia w nieśmiertelności."
Ale w jaki sposób ta siła życia jest manifestowana nieśmiertelnie? Nie jest ona przejawiana ani przez człowieka, ani
jakiekolwiek inne stworzenie w tym materialnym wszechświecie, jako że nikt z nas nie jest nieśmiertelny w tych ciałach.
Posiadamy siłę życia, działamy i jesteśmy nieśmiertelni z natury i poprzez swoją konstytucję, ale warunki materialne, w które
zostaliśmy rzuceni, nie pozwalają na przejawienie się tej naszej nieśmiertelności. W
Katha Upanisad
zostało oznajmione, że
wieczność i siła życia właściwe są zarówno nam, jak i Bogu. Chociaż jest to prawdą pod tym względem, że zarówno Bóg, jak
i my jesteśmy nieśmiertelni, istnieje pewna różnica. Jako żywe istoty, wykonujemy wiele czynności, ale mamy tendencję do
upadku w tę materialną naturę. Bóg nie ma takiej tendencji. Będąc wszechpotężnym, nigdy nie podlega kontroli materialnej
natury. W rzeczywistości materialna natura jest zaledwie jednym z przejawień Jego niepojętej energii.
Z ziemi możemy widzieć jedynie chmury na niebie, ale jeśli wzniesiemy się ponad chmury, będziemy mogli ujrzeć
świeczce słońce. Jeśli patrzy się z lotu ptaka, drapacze chmur i miasta zdają się być maleńkimi; podobnie, z punktu widzenia
Boga to całe materialne stworzenie jest bardzo nieznaczne. Uwarunkowana żywa istota posiada tendencję do schodzenia z tej
wysokości, gdzie wszystko może być widziane we właściwej perspektywie. Jednakże Bóg nie ma takiej tendencji.
Najwyższy Pan nie podlega upadkom w złudzenie (
mayę),
tak jak słońcu nie zdarzają się upadki poniżej chmur. Ponieważ
Najwyższy Pan nie podlega złudzeniu, nie jest On uwarunkowany; a ponieważ my, jako maleńkie żywe istoty, mamy
skłonność do upadku w iluzję, jesteśmy nazywani uwarunkowanymi. Filozofowie impersonaliści (Mayavadi) utrzymują, że
zarówno żywa istota, jak i Sam Bóg znajdują się pod kontrolą
mayi,
kiedy przychodzą do tego materialnego świata. Może
być to prawdą o żywej istocie, ale nie jest to prawdą o Bogu, gdyż we wszystkich przypadkach materialna energia działa pod
Jego kierunkiem. Tych, którzy uważają, że Najwyższy Pan podlega materialnemu uwarunkowaniu, Sam Krsna nazywa
głupcami w
Bhagavad-gicie:
avajananti mam mudha manusim tanum aśritam
param bhavam ajananto mama bhuta-maheśvaram
"Głupcy wyśmiewają Mnie, kiedy zstępuję w ludzkiej formie. Nie znają Mojej transcendentalnej natury i nie wiedzą, że
jestem Najwyższym Panem wszystkiego, co istnieje." (Bg. 9.11)
Nie powinniśmy uważać Pana Caitanyi Mahaprabhu za jednego z nas. Jest On Samym Krsną, najwyższą żywą istotą, i
jako taki nigdy nie zostaje przykryty chmurą
mayi.
Krsna, Jego ekspansje, a nawet Jego wielcy bhaktowie, nigdy nie wpadają
w sieci złudzenia. Pan Caitanya przyszedł na Ziemię jedynie po to, aby głosić
krsna-bhakti,
miłość do Krsny. Innymi słowy,
jest On Samym Panem Krsną, nauczającym żywe istoty, jak we właściwy sposób zbliżyć się do Krsny. Jest On jak
nauczyciel, który - widząc trudzącego się studenta - sam bierze pióro i pisze, mówiąc, "Zrób to w ten sposób: A, B, C." Ale
nie należy być tak niemądrym, by sądzić, że nauczyciel w ten sposób uczy się ABC. Chociaż Pan Caitanya pojawia się w
przebraniu bhakty, zawsze powinniśmy pamiętać, że Pan Caitanya jest Samym Krsną (Bogiem), nauczającym nas, w jaki
sposób stać się świadomymi Krsny, i musimy widzieć Go w tym świetle.
W Bhagavad-gicie
Pan Krsna ustanawia najwyższą zasadę religii w ten sposób:
sarva-dharman parityajya mam ekam śaranam vraja
aham tvam sarva-papebhyo moksayisyami ma śucah
"
Porzuć wszelkie rodzaje religii i po prostu podporządkuj się Mnie. Ja wyzwolę cię od wszelkich następstw grzechów. Nie bój
się." (Bg. 18.66)
Może wydawać się, że jest to prosta instrukcja, ale my niezmiennie reagujemy w ten sposób: "Och, podporządkować się?
Wyrzec się tego? Ależ ja mam tak wiele obowiązków." A
maya,
złudzenie, mówi nam: "Nie rób tego, gdyż w przeciwnym
razie wydostaniesz się z moich sieci. Po prostu pozostań w tej sieci, a ja będę cię kopać." Jest to faktem, że jesteśmy
bezustannie kopani przez
mayę,
tak jak osioł jest kopany w twarz przez oślicę, kiedy przychodzi do niej, aby prosić o seks.
Podobnie, psy i koty zawsze walczą i skomlą, kiedy angażują się w seks. Są to triki natury. Nawet słonie w dżungli są
chwytane za pomocą wytresowanej słonicy, która prowadzi je w pułapkę.
Maya
ma duży zakres działania, a w świecie
materialnym jej najmocniejszymi pętami jest płeć żeńska. Oczywiście, w rzeczywistości nie jesteśmy ani kobietami, ani
mężczyznami, gdyż te desygnaty odnoszą się do stroju zewnętrznego - ciała. W rzeczywistości wszyscy jesteśmy sługami
Krsny. Jednakże w życiu uwarunkowanym jesteśmy spętani przez żelazny łańcuch, który przybiera formę pięknej kobiety. W
ten sposób każdy osobnik męski jest związany życiem seksualnym, i dlatego, jeśli ktoś stara się osiągnąć wyzwolenie z sideł
materii, najpierw musi się nauczyć kontrolować popęd seksualny. Niekontrolowany seks całkowicie więzi nas w sidłach
złudzenia. Pan Caitanya Mahaprabhu oficjalnie porzucił to złudzenie w wieku lat dwudziestu czterech. Chociaż był jedynym
mężczyzną w rodzinie, pozostawił żonę, która miała zaledwie szesnaście lat, i siedemdziesięcioletnią matkę. Mimo iż był
braminem i nie był bogaty, przyjął
sannyasę,
wyrzeczony porządek życia, i w ten sposób wywikłał się z więzów rodzinnych.
Jeśli pragniemy osiągnąć pełną świadomość Krsny, musimy porzucić pułapkę
mayi,
albo, jeśli pozostajemy w
mayi,
powinniśmy żyć w taki sposób, aby nie podlegać złudzeniu. Porzucenie rodziny nie jest konieczne, gdyż wśród najbliższych
towarzyszy Pana Caitanyi było wielu posiadających rodziny. Musimy jednakże wyrzec się skłonności do uciech
materialnych. Chociaż Pan Caitanya zaaprobował uregulowany seks małżeński, był bardzo ścisły, jeśli chodzi o osoby w
3
wyrzeczonym porządku życia, i nawet odsunął od Siebie Juniora Haridasa za to, że pożądliwie spojrzał na młodą kobietę.
Istotne jest to, aby przyjąć określoną ścieżkę i trzymać się jej ściśle, przestrzegając wszelkich zasad i reguł, które są
konieczne dla osiągnięcia sukcesu w życiu duchowym. Misją Pana Caitanyi było nauczanie wszystkich świadomości Krsny, i
przez to umożliwienie im osiągnięcia nieśmiertelności życia duchowego.
Z
Caitanya-caritamrty
dowiadujemy się, w jaki sposób Caitanya nauczał ludzi, aby stali się nieśmiertelnymi, i w ten
sposób tytuł ten może zostać poprawnie przetłumaczony jako "nieśmiertelny charakter siły życia." Najwyższą siłą życia jest
Najwyższa Osoba Boga. On jest również najwyższą istotą. Jest niezliczona ilość żywych istot i wszystkie one są
indywiduami. Nie jest to trudno zrozumieć: wszyscy jesteśmy indywiduami w swoich myślach i pragnieniach, i Najwyższy
Pan jest również osobą indywidualną. Jest jednakże taka różnica, że jest On wodzem, którego nikt nie może prześcignąć.
Żywe istoty mogą prześcigać się nawzajem w tej czy innej dziedzinie. Pan jest indywiduum, tak jak indywiduami są
wszystkie żywe istoty, ale jest On różny w tym, że jest najwyższym indywiduum. Bóg jest również nieomylny i nieupadły, i
w
Bhagavad-gicie
został On nazwany Acyutą, co oznacza "ten, który nigdy nie upada." Zostało to podkreślone z tego
względu, że w
Bhagavad-gicie
Arjuna uległ złudzeniu, podczas gdy Krsna nie. Często słyszymy, że Bóg jest nieomylny, i w
Bhagavad-gicie
Krsna oznajmia:
nanyam gunebhyah kartaram yada drastanupaśyati
gunebhyaś ca param vetti mad-bhavam so 'dhigacchati
"Kto rozumie, że sprawcą wszystkich czynów nie jest nikt inny jak tytko te
guny
natury materialnej i kto zna Najwyższego
Pana, który jest transcendentalny wobec nich wszystkich, ten osiąga Moją duchową naturę." (Bg. 14.19)
Zatem nie powinniśmy myśleć, że kiedy Krsna przychodzi do tego materialnego świata, to znajduje się On pod wpływem
energii materialnej. Krsna i Jego inkarnacje nie podlegają kontroli materialnej natury. Są całkowicie wolni. W
rzeczywistości, osoba, która ma boską naturę, została zdefiniowana w
Śrimad-Bhagavatam
jako wolna od wpływu natury
materialnej, mimo iż się w niej znajduje. Więc jeśli nawet bhakta może osiągnąć tę wolność, to co dopiero mówić o
Najwyższym?
Istotne pytanie brzmi: w jaki sposób możemy pozostać wolnymi od materialnego zanieczyszczenia, nawet będąc w tym
materialnym świecie. Rupa Gosvami wyjaśnił, że nawet w tym materialnym świecie możemy pozostać czystymi, jeśli naszą
ambicją będzie po prostu służenie Krsnie. Ale można słusznie zapytać: "W jaki sposób mogę służyć?" Oczywiście, nie jest to
tylko sprawa medytacji, która jest jedynie czynnością umysłu, ale sprawa praktycznego działania. Zamiłowanie do służby dla
Krsny można osiągnąć jedynie przez pracę dla Krsny. I w tym celu należy wykorzystać wszystkie możliwe środki, nie
pozostawiając żadnych zasobów nie wykorzystanych. Wszystko cokolwiek jest, wszystko co posiadamy, powinno być
spożytkowane dla Krsny. Możemy wykorzystać wszystko: maszyny do pisania, samochody, samoloty, pociski - cokolwiek. I
jeśli po prostu mówimy ludziom o świadomości Krsny, również pełnimy służbę. Jeśli nasze umysły, zmysły, mowa,
pieniądze i energia są w ten sposób zaangażowane w służbę dla Krsny, to nie można dłużej powiedzieć, że pozostajemy w
naturze materialnej. Dzięki świadomości duchowej, czyli świadomości Krsny, wznosimy się ponad platformę materialnej
natury. Jest to fakt, że Krsna, Jego ekspansje i Jego bhaktowie - to jest ci, którzy pracują dla Niego- nie znajdują się w
materialnej naturze, chociaż tak sądzą ludzie o ubogim zasobie wiedzy.
Caitanya-caritamrta
naucza, że dusza jest nieśmiertelna i że również nieśmiertelne są nasze czynności w świecie
duchowym. Mayavadi, którzy utrzymują, że Absolut jest bezosobowy i pozbawiony formy, twierdzą, że zrealizowana dusza
nie ma potrzeby mówienia. Jednakże Vaisnavowie, którzy są bhaktami Krsny, są zdania, że kiedy ktoś osiągnął stan
realizacji, to dopiero wtedy zaczyna on mówić naprawdę. Vaisnava mówi "Poprzednio mówiliśmy jedynie o nonsensach.
Teraz rozpocznijmy nasze prawdziwe rozmowy - rozmowy o Krsnie." Mayavadi również lubią używać przykładu naczynia
na wodę, twierdząc, że kiedy naczynie to jest puste, wydaje dźwięk, ale kiedy jest napełnione wodą, nie wydaje żadnego
dźwięku. Ale czy my jesteśmy naczyniami? Jak można nas porównywać do naczyń? Dobrą analogią jest ta, która znajduje
tak wiele podobieństw pomiędzy dworną przedmiotami, jak to tylko możliwe. Naczynie nie jest aktywną siłą życia, ale my
jesteśmy. Zatem cicha medytacja może być odpowiednia dla dzbanu, ale nie dla nas. W rzeczywistości, kiedy ktoś zdaje
sobie sprawę, że ma tak wiele do powiedzenia o Krsnie, to nie wystarczają dwadzieścia cztery godziny na dobę. Głupiec jest
czczony dopóty, dopóki nie przemówi, gdyż kiedy przerywa swoje milczenie, wówczas widocznym staje się jego brak
wiedzy.
Caitanya-caritamrta
ukazuje, że poprzez gloryfikowanie Najwyższego można odkryć tak wiele wspaniałych rzeczy.
Na początku
Caitanya-caritamrty
Krsnadasa Kaviraja Gosvami pisze: "Ofiarowuję pokorne wyrazy szacunku moim
mistrzom duchowym." Używa tutaj liczby mnogiej, aby wskazać na sukcesję uczniów. Ofiarowuje wyrazy szacunku nie
tylko swojemu mistrzowi duchowemu, ale całej
parampara,
łańcuchowi sukcesji uczniów rozpoczynającemu się od Samego
Pana Krsny. To zwrócenie się do
guru
w liczbie mnogiej ukazuje najwyższy szacunek autora dla wszystkich Vaisnavów.
Ofiarowawszy swoje wyrazy szacunku sukcesji uczniów, autor kłoni się wszystkim innym bhaktom, braciom duchowym,
ekspansjom Boga i pierwszej manifestacji energii Krsny. Pan Caitanya Mahaprabhu, czasami nazywany Krsną Caitanyą, jest
wcieleniem ich wszystkich. Jest On Bogiem,
guru,
bhaktą i ekspansją Boga. Jako Swój towarzysz, Nityananda, jest On
pierwszą manifestacją energii; jako Advaita, jest On inkarnacją; jako Gadadhara, jest mocą wewnętrzną; a jako Śrivasa, jest
marginalną żywą istotą. Zatem nigdy nie należy myśleć o Krsnie jako będącym samotnym, ale jako istniejącym wiecznie ze
wszystkimi Swoimi manifestacjami, jak opisał to Ramanujacarya. W filozofii
viśistadvaita,
energie Boga, Jego ekspansje i
inkarnacje są uważane za jedność w różnorodności. Innymi słowy, Bóg nie jest oddzielony od wszystkiego; wszystko razem
jest Bogiem.
W rzeczywistości
Caitanya-caritamrta
nie jest przeznaczona dla nowicjuszy, gdyż są to doktoranckie studia wiedzy
duchowej. Najlepiej rozpocząć swoje studia od
Bhagavad-gity,
następnie przejść do
Śrimad-Bhagavatam,
a dopiero wówczas
do
Caitanya-caritamrty.
Chociaż wszystkie te wielkie pisma święte są na tym samym absolutnym poziomie, to przez wzgląd
na studia porównawcze,
Caitanya-caritamrta
jest stawiana najwyżej. Każdy jej werset jest skomponowany w doskonały
sposób. W rzeczywistości Pan Caitanya i Nityananda są porównywani do słońca i księżyca, jako że rozpraszają ciemności
tego materialnego świata. W tym przypadku księżyc i słońce wzeszły razem i właściwą rzeczą jest ofiarowanie pokłonów
bezpośrednio Panu Caitanyi i Nityanandzie.
W świecie zachodnim, gdzie chwały Pana Caitanyi są względnie nieznane, można zapytać: "Kim jest Krsna Caitanya?"
Konkluzja pism świętych, będąca zarazem odpowiedzią na to pytanie, jest taka, że jest On Najwyższą Osobą Boga. Na ogół
4
Upanisady
opisują Najwyższą Prawdę Absolutną w sposób bezosobowy, ale osobowy aspekt tej Absolutnej Prawdy jest
wspomniany w
Iśopanisadzie,
gdzie po opisie wszechprzenikającego znajdujemy następujący werset:
hiranmayena patrena satyasyapihitam mukham
tat tvam pusann apavrnu satya-dharmaya drstaye
"O mój Panie, który utrzymujesz wszystko, co żyje. Twoja prawdziwa twarz przykryta jest Twym oślepiającym blaskiem.
Usuń proszę to przykrycie i ukaż się Twojemu czystemu bhakcie." (
Śri Iśopanisad,
Mantra 15)
Impersonaliści nie posiadają mocy przeniknięcia blasku Boga, by dotrzeć do osoby, z której ten blask emanuje. Jednakże
na końcu
Iśopanisadu
znajduje się hymn do Osoby Boga. Bezosobowy Brahman nie został tutaj zanegowany; jest On
również opisany, ale jest uważany za promienność ciała Caitanyi. Innymi słowy, Krsna Caitanya jest podstawą
bezosobowego Brahmana. Pan Krsna również mówi w
Bhagavad-gicie,
że bezosobowy Brahman spoczywa na Nim
(
brahmano hi pratisthaham,
Bg. 14.27). Paramatma, czyli Dusza Najwyższa, która jest obecna w sercu każdej żywej istoty i
wewnątrz każdego atomu wszechświata, jest jedynie częściową reprezentacją Caitanyi. Krsna Caitanya jest zatem podstawą
Brahmana, jak również' Najwyższą Osobą Boga. Jako Najwyższy, jest On pełen sześciu bogactw: zamożności, sławy, siły,
piękna, wiedzy i wyrzeczenia. Krótko mówiąc, powinniśmy wiedzieć, że jest On Krsną, Bogiem, i nic Mu nie dorównuje ani
Go nie przewyższa. Nie ma nic wyższego ponad Niego. On jest Najwyższą Osobą.
Rupa Gosvami, poufny bhakta, którego Pan Caitanya nauczał bezustannie przez dziesięć dni, napisał:
namo maha-vadanyaya krsna-prema-pradaya te
krsnaya krsna-caitanya-namne gaura-tvise namah
"Ofiarowuję pełne szacunku pokłony Najwyższemu Panu, Śri Krsnie Caitanyi, który jest bardziej łaskawy niż jakikolwiek
inny
avatara -
nawet Sam Krsna - gdyż za darmo rozdziela to, czego nikt nigdy wcześniej nie dał - czystą miłość do Krsny."
Nie oznacza to, że Pan Caitanya naucza jakiejś długiej i skomplikowanej ścieżki realizacji Boga. Jest On całkowicie
duchowy i zaczyna od momentu podporządkowania się Krsnie. Nie podąża On ścieżką
karma-yogi, jnana-yogi,
czy
hatha-
yogi,
ale rozpoczyna od końca materialnej egzystencji, od momentu, kiedy porzuca się wszelkie materialne przywiązania. W
Bhagavad-gicie
Krsna rozpoczyna Swoje nauki od wyjaśnienia różnic pomiędzy duchem i materią, i w Osiemnastym
Rozdziale kończy je w momencie, kiedy dusza podporządkowuje się Mu w oddaniu. Mayavadi zatrzymaliby w tym
momencie wszelkie rozmowy, chociaż jest to dopiero początek prawdziwej dyskusji.
Vedanta-sutra
zaczyna się w ten
sposób:
athato brahma-jijnasa:
"Teraz zacznijmy badać Najwyższą Absolutną Prawdę." Zatem Rupa Gosvami wychwala
Pana Caitanyę jako najbardziej łaskawą inkarnację ze wszystkich inkarnacji, ponieważ, wskazując najwyższą formę służby
oddania, obdarza On nas najwyższym dobrodziejstwem. Innymi słowy, odpowiada On na najważniejsze pytania, jakie tylko
można zadać.
Są różne stany służby oddania i realizacji Boga. Ściśle mówiąc, w służbie oddania usytuowany jest każdy, kto przyjmuje
istnienie Boga. Uznanie wielkości Boga to już jest coś, ale niezbyt wiele. Caitanya, występując jako
acarya,
wielki
nauczyciel, głosił, że możemy mieć związek z Bogiem i zostać Jego rzeczywistym przyjacielem. W
Bhagavad-gicie
Krsna
ukazał Arjunie Swoją formę kosmiczną, ponieważ Arjuna był Jego "bardzo drogim przyjacielem." Jednakże po ujrzeniu
Krsny jako Pana wszechświata, Arjuna w rzeczywistości poprosił Krsnę, aby wybaczył mu wszelką poufałość jego przyjaźni.
Caitanya posuwa się dalej. Poprzez Pana Caitanyę możemy zostać przyjaciółmi Krsny, i taka przyjaźń nie ma granic.
Możemy nawiązać przyjaźń z Krsną, której nie cechuje bojaźń i podziw, ale całkowita wolność. Możemy nawet mieć
związek z Bogiem jako Jego ojciec. Jest to nie tylko filozofia
Caitanya-caritamrty,
ale również
Śrimad-Bhagavatam
. Nie ma
żadnej innej literatury w świecie, w której Bóg byłby traktowany jako syn bhakty. Na ogół Bóg jest uważany za
wszechmocnego ojca, który spełnia wymagania Swoich synów. Jednakże wielcy bhaktowie, pełniąc służbę oddania, czasami
Boga traktują jak swojego syna. Syn żąda, a ojciec spełnia jego żądania, i utrzymując Krsnę czy spełniając żądania Krsny,
bhakta staje się podobny ojcu. Zamiast brać od Boga, dajemy Bogu. To w tym właśnie związku matka Krsny, Yaśoda,
powiedziała Panu: "Jedz proszę, bo inaczej umrzesz. Jedz ładnie." W ten sposób Krsna, chociaż właściciel wszystkiego,
polega na łasce Swojego bhakty. Jest to niezwykle wysoki poziom przyjaźni, w której bhakta rzeczywiście wierzy, że jest
ojcem Krsny.
Jednakże największym darem Pana Caitanyi były Jego nauki, że Krsna może być w rzeczywistości traktowany jako
kochanek. W związku tym Pan jest tak bardzo przywiązany do Swoich ukochanych, że wyraża On niemożliwość
odwzajemnienia się. Krsna był tak zobowiązany
gopi,
pasterkom Vrndavany, że czuł, iż nie jest zdolnym odpłacić im ich
miłości. Powiedział im, "Nie jestem w stanie odwdzięczyć się wam za waszą miłość. Nie mam nic wartościowego, co
mógłbym dać w zamian." Zatem służba oddania jest spełniana na tej wzniosłej platformie, i tę wiedzę o związku bhakty z
Krsną jako kochanka i ukochanej dał Pan Caitanya. Takiej wiedzy nie otrzymaliśmy nigdy wcześniej od żadnej inkarnacji
czy
acaryi.
Dlatego Rupa Gosvami napisał o Caitanyi: "Twój dar, służba oddania, jest najwyższą i najbardziej wzniosłą
platformą. Jesteś Krsną o złotej cerze i jesteś Śacinandaną, synem matki Śaci. Ci, którzy słuchają
Caitanya-caritamrty,
zachowają Cię w swoich sercach. Dzięki Tobie bez trudu zrozumieją Krsnę." Zatem Pan Caitanya Mahaprabhu przyszedł w
tym celu, aby ofiarować nam Krsnę. Jego metodą nie była medytacja, działanie dla zysku czy studia nad pismami świętymi,
ale miłość.
Często słyszeliśmy frazę "miłość Boga." Filozofia Vaisnava uczy jak dalece ta miłość Boga może zostać rozwinięta.
Teoretyczną wiedzę o miłości Boga można znaleźć w wielu miejscach w wielu pismach świętych, ale informacje o tym,
czym w rzeczywistości jest ta miłość Boga i w jaki sposób zostaje rozwinięta, znajdujemy w literaturze Vaisnava. Pan
Caitanya Mahaprabhu dał nam wyjątkową i najbardziej zaawansowaną miłość Boga.
Nawet w tym materialnym świecie możemy mieć pewne zrozumienie miłości. W jaki sposób jest to możliwe? Jest tak
dzięki miłości, która obecna jest w Bogu. Wszystko, czego doświadczamy w tym uwarunkowanym życiu, jest usytuowane w
Najwyższym Panu, który jest ostatecznym źródłem wszystkiego. Prawdziwa miłość istnieje w naszym oryginalnym związku
z Najwyższym Panem, i ta miłość jest w wypaczony sposób odzwierciedlana przez warunki materialne. Nasza prawdziwa
miłość jest trwała i nieskończona, ale ponieważ w tym materialnym świecie jest ona odzwierciedlana w sposób wypaczony,
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]